Verstoppen of gevonden worden?

Het werd weer eens tijd om een nieuwe omslagfoto voor mijn facebook account te kiezen. Niet dat ik die om de haverklap wijzig. Ik loop nu eenmaal niet met mezelf te koop. Dat zou ik gerust wat meer mogen doen.  Zo nu en dan een "changement de decor" sta ik mezelf wel toe. Het werd een foto die mijn partner nam tijdens ons uitje in het mooie Arnsberg (Duitsland). Op de voorgrond de poort van een oude burcht, weelderig begroeid met altijd groene klimop. Op de achtergrond een blik op het nabijgelegen pittoreske stadje Arnsberg. Een mooie foto, vind ik zelf. Met veel zorg, liefde en precisiewerk door mijn man afgeleverd. Van mij valt er geen glimp te bespeuren. 

Waar was ik? Verstopt, achter het muurtje, wachtend op de vertrouwde klik van het fototoestel die me vertelde dat het veilig was om tevoorschijn te komen. Op dat moment stond ik er niet bij stil. Maar toen mijn nicht enkele minuten na het plaatsen van de foto reageerde met de opmerking dat die foto erg mooi was maar met mezelf in het portaal helemààl zou kloppen, stelde ik mezelf de vraag : waarom verstopte ik mezelf? Enig denkwerk leverde mij op dat de neiging om mezelf te verstoppen een terugkerend thema in mijn leven is. Toch heb ik jaren geleden reeds de keuze gemaakt om met dit thema te dealen. Dat moment in Arnsberg was een moment waarop ik was vervallen in mijn oude vertrouwde gewoonte. De gewoonte om mezelf onzichtbaar te maken. En zoals mijn nicht opmerkte, is dat nergens voor nodig.

 ♣  Waar was ik? Verstopt, achter het muurtje, wachtend op de vertrouwde klik 
die me vertelde dat het veilig was om tevoorschijn te komen  ♣ 

De oorzaak van jezelf onzichtbaar maken is vaak te vinden in de kindertijd. Misschien werd je als kind vaak vernederd, getreiterd, uitgelachen, genegeerd of belachelijk gemaakt. Je voelde jezelf niet weerbaar genoeg om hiertegen op te treden. Maar pijn deed het wel. Wellicht deed het zoveel pijn dat je op zoek ging naar een manier om hiermee om te gaan, om die situaties te overleven. En die manier was jezelf onzichtbaar maken. Je wordt dan stil en onopvallend. Je bent nog slechts op de achtergrond aanwezig. Dan horen en zien anderen jou niet en dan word je met rust gelaten. En met rust gelaten worden, dat was wat je wilde bekomen. Dan hoefde je de pijn niet opnieuw te voelen.

En dat werkte goed! Je werd er ontzettend goed in. Het heeft je uitstekend geholpen om zulke situaties te overleven. En sterker nog. Het werd een gewoonte die je jaren later, in je volwassen leven, nog steeds toepast. Je hebt een hekel aan situaties waarin de aandacht op jou wordt gericht. je wil dan het liefst van al van de aardbodem verdwijnen. 

Je speelt nog altijd verstoppertje. Op een dag stel je vast dat die strategie jou niet meer oplevert wat het je vroeger wel opleverde. Het werkt niet meer. Je leerde jezelf zo goed verstoppen dat je haast niet meer te vinden bent. De strategie werkt nu tégen jou want doordat je niet wordt opgemerkt, heb je het bijvoorbeeld ontzettend moeilijk om een partner te vinden of een leuke job. Of je ziet kansen op het werk aan je neus voorbij gaan. Iemand anders gaat ermee lopen. En vaak zijn dat mensen waarvan jij weet dat je voor hen niet moet onderdoen. Maar zij hebben geleerd hoe ze zich kunnen profileren. Ja, de kans is groot dat ze zich "OVERprofileren" door gebruik te maken van een grote mond en een stevig paar ellebogen (wellicht bestaat het woord "OVERprofileren" niet, maar dan heb ik het nu ter plekke uitgevonden) maar ze beschikken niet altijd over de vereiste kwaliteiten en vaardigheden om die job naar behoren uit te voeren. Toch worden zij gekozen en jij niet. Of het overkomt je geregeld dat anderen met de pluimen voor jouw geleverde prestaties gaan lopen en jij blijft teleurgesteld achter. En dan voel je de pijn van vroeger opnieuw. Pijn omdat je afgewezen wordt, deze keer omdat je niet zichtbaar was.

 ♣  Je speelt nog altijd verstoppertje. Je leerde jezelf zo goed verstoppen
dat je haast niet meer te vinden bent   ♣ 

Iedereen draagt het verlangen in zich om wél opgemerkt te worden. Om gezien en erkend te worden. Je wil je niet langer verstoppen. Je wil gevonden worden.  De angst om afgewezen te worden is er nog altijd. Maar misschien is de wens om voluit te gaan leven ondertussen sterk genoeg geworden om ervoor te gaan. Jij bent jij. Je bent niet minder waard dan anderen. Je hoeft je niet druk te maken om wat een ander van je vindt. Iedereen gaat altijd iets van je vinden. Positief of negatief. Je kunt niet iedereen te vriend houden.  Je bent goed genoeg zoals je bent en je mag jezelf laten zien, precies zoals je bent. Maar jij vindt jezelf niet goed genoeg. Daar zit het knelpunt. Het gaat erom dat jij jezelf leert accepteren en verantwoording draagt voor je eigen geluk. Jezelf accepteren zoals je nu bent, is de eerste stap.

♣   De angst om afgewezen te worden is er nog altijd. Maar misschien
is de wens om voluit te gaan leven  sterk genoeg geworden
om ervoor te gaan   ♣ 

Hij pronkt nog altijd op mijn account, de foto van de poort met de weelderige klimop, met zicht op het mooie stadje Arnsberg. En ik,  verstopt achter de muur. Dat vind ik prima. De burcht heeft me jaren beschermd voor het gevaar daarbuiten. Ik ben er dankbaar voor. Ik kan vrij binnen- en buitenwandelen. Ik kan kiezen tussen mezelf  verbergen achter de stevige muren van de versterkte burcht of de burcht verlaten en de wijde wereld intrekken. Het kind in mezelf roert zich dan misschien nog wel omdat het bang is voor wat er komen gaat. Maar de ouder in mij neemt  het kind bij de hand en stelt het gerust. Volgende keer kies ik een foto van mezelf,   in een bloemen-portaal  ...   Jawel, duidelijk  ZICHTBAAR.        

6 juni 2018       En jawel hoor ... de foto staat ondertussen online.  Je kan hem hier bekijken.

Nichtje, bedankt!
En bedankt, lieve echtgenoot, voor de mooie foto's en het fijne weekend!